نیاز به ذخیره سازی داده ها روز به روز افزایش می باید؛ و تطابقی بین تقاضای ذخیره سازی و ظرفیت زیرساخت های مورد نیاز برای ذخیره سازی این حجم از داده وجود ندارد. بنابراین لازم است به فناوری های ذخیره سازی توجه خاص داشت. میزان ظرفیت مورد تقاضا و ظرفیت قابل عرضه ذخیره سازی به ترتیب در شکل 1 و شکل 2 آمده است. علی رغم اینکه در سال 2025 نیاز به ذخیره سازی 175 زتابایت داده است، به صورت تجمیعی تا سال 2025 فقط حدود 22 زتابایت ظرفیت ذخیره سازی قابل ارائه می باشد!
براساس شکل 2، حدود 12.57% از نیاز ذخیره سازی در سال 2025 توسط فناوری های HDD، SSD، NVM-NAND، سایر فناوری های NVM، فناوری های نوری و نوار قابل تامین است. بنابراین چالش بزرگی برای ذخیره سازی داده وجود دارد. با فرض اینکه نرخ رشد تقاضای ذخیره سازی تا سال 2027 ثابت و برابر 27% باشد، در سال 2027 نیاز به ذخیره-سازی 284 زتابابت داده وجود دارد!
حال سوال این است سالانه این حجم از داده قابل ذخیره سازی در کجا و به چه شکلی ذخیره می شود؟ پیش بینی ها حکایت از ذخیره سازی 49% داده در سال 2025 در بستر ذخیره-سازی ابر عمومی دارد (1). شکل 3 روند این پیش بینی را نشان می دهد. به مرور زمان ذخیره سازی در سمت کاربران و مصرف کننده نهایی کمتر و در مقابل ذخیره سازی در ابر عمومی بیشتر می شود. از سال 2020 روند ذخیره سازی مصرف کننده و ابر عمومی معکوس شده است.
همچنین روند ذخیره سازی سازمانی تقریبا ثابت است. سال 2022 نقطه عطف ذخیره سازی ابر عمومی و ذخیره سازی سازمانی خواهد بود. از سال 2022 حجم بیشتری از داده ها در ذخیره سازهای ابری نگه داری می شوند.
با هدف درک بهتر وضعیت فناوری های ذخیره سازی، شکل 4 نمایی کلی از وضعیت عرضه و تقاضای ذخیره سازی در سال 2025 را خلاصه کرده است. بیشترین ظرفیت قابل عرضه برای تامین نیاز ذخیره سازی، مبتنی بر خدمات ذخیره سازی ابری است. لذا سرمایه گذاری در فناوری های ذخیره سازی ابری می تواند جذاب باشد.
